KALKUTA - BANGKOK

UÇAKLA HİNDİSTAN’DAN TAYLAND’A GEÇİYORUM

20 Şubat 2008

Kalküta-Bangkok arası gidiş geliş uçak biletim sadece 220 $ a mal oldu. Bir kaç gün önce James Long Sarani caddesi yakınındaki “Air İndia” bürsundan aldım. Bu büroyu daha önce dünyanın en büyük iki kriket stadyumundan biri olan 120.000 seyirci kapasiteli Eden Gardens’ ı gezerken gözüme kestirmiştim.

Sabah saat 8.00 civarı daha önce 220 RS (Rupees) fiyata anlaşarak kartvizitini aldığım sarı taksiye otelin önünden biniyorum. Yarım saatlik bir yolculukla Kalküta Havaalanı’ndayım. Uçuş saatim 11.45… Gece şiddetli bir yağmur vardı. Yolların kapalı olabileceğini düşünerek yola erken çıktım. Hindistan’ın trafiği bu kez beni mahcup etti, diyebilirim. Havaalanında biraz fazla bekleyeceğiz anlaşılan.

Bekleme salonu çok küçük. Fransız Stewen ile tanıştık. Elindeki Loney Palnet’ i inceliyoruz. Batılı turistlerin Kabe‘ si sayılan Khoa San Caddesi’nde konaklayıp birkaç gün Bangkok’ta kalmak fikrindeyim. Şimdilik Tayland’ın başka şehirlerini gezmeyi düşünmüyorum. Zira Uzakdoğu gezimin sadece elli günü kaldı ve sırada Kamboçya, Vietnam ve Laos var. Dönüş için tekrar Bangkok’a gelip Hindistan’a uçacağım. Sonrasında Türkiye’ ye dönmek için Mumbai’ den Tahran’a uçuşum var. Eh! Tahran’dan sonrasına orada karar veririm. Çünkü o noktadan sonra herhangi bir seyahat takvimine bağlı değilim."Bilgi, paylaşıldıkça çoğalır!" Başkalarının da yararlanmasını sağlamak için aşağıdaki modülleri kullanarak YORUM yapabilir, FACEBOOK'da paylaşabilirsiniz!

Her zaman olduğu gibi cam kenarı koltuk istiyorum. Gündüz uçuşlarında aşağıyı seyretmek çok keyifli oluyor. Yanımda oturan yaşlı bir Amerikalı amca var. Rahmetli Erdal İnönü’ye benzetiyorum. Çok sevimli bir suratı var ve oldukça nazik. Konuşurken özellikle kolay İngilizce kelimeler seçmeye özen gösteriyor.

Aşağıda Kalküta‘ nın Bengal Körfezi’ne uzanan sulak tarım arazilerini seyrediyorum. Tamamı ile deltalardan oluşan bu arazilerde pirinç tarlalarının yeşili bana yaşadığımız dünyanın değerini hatırlatıyor.

Servis başladığında önce hostesin iyi doldurmasını tembih ettiğim bir bardak buzlu viski istiyorum. Uçuşlarda yemek öncesi sert içki almak her zaman yaptığım şeydir. Ne kadar olsa insana uçak korkusunu unutturuyor.

Vejetaryen menü  yerine etli yemeği tercih ediyorum. Koyulaştırılmış tipik bir Hint sosu içinde iri parçalı kavrulmuş etler var. Yanında tadı tuzu olmayan az miktarda pilav, salata, börek, yoğurt ve tatlı. Bu kadar çeşit yemeği toplasanız bizim ölçümüzle bir tabak bile etmez. Porsiyonlar tadımlık. En doğrusu yüzsüzlük edip tekrar yemek almaktansa üzerine çay kahve yerine viski içmeye devam ediyorum.

Bu arada beyaz formlar dağıtılıyor. Tayland’a giriş yaparken pasaport kontrol noktasında vereceğimiz formları dolduruyoruz. Bu formlarda kesinlikle en önemli soruyu atlamamalısınız. Nerede kalacağınız sorusuna mutlaka ciddi bir otel adı, adresi ve telefonunu yazmalısınız. Bizden vize istemeyen Tayland en kolay giriş yapılabilen ülkelerin bence başında geliyor.

Uçaktan indiğimizde dev bilboardlarda Kıral’ın el sallayarak bize “Hoş geldiniz” dediğine tanık oluyoruz. Havaalanı oldukça kalabalık. Eşyalarımız biraz geç geliyor. Otuz-kırk dakika bagaj bandının başını bekliyoruz. Bir buçuk saat kadar zaman farkı var. Cep telefonum saatini otomatik olarak güncellemiş. “AE 2” numaralı Expres Tourist otobüsümüz Khoa San Road’a gitmek üzere kalktığında 17.30 u gösteriyor. (Yol ücreti 5 $) Stewen ile beraber sırt çantalarımızı içerideki özel bagaj bölümüne bırakıp rahat koltuklara yayılıyoruz.

"Bilgi, paylaşıldıkça çoğalır!" Başkalarının da yararlanmasını sağlamak için aşağıdaki modülleri kullanarak YORUM yapabilir, FACEBOOK'da paylaşabilirsiniz!